Rioja, één van de bekendste wijngebieden van Spanje.

De naam Rioja is wellicht wat verwarrend, zeker als je ernaar vraagt in Spanje. Rioja is zowel een provincie van Spanje als het bekendste wijngebied van Spanje. En je raadt het al, de gebieden zijn niet precies gelijk. Een deel van het wijngebied Rioja ligt buiten de Provincie Rioja. Wij richten ons uiteraard op het wijngebied Rioja. De fijnproevers onder ons onderscheiden nog eens 3 sub-gebieden te weten Rioja Alta, Rioja Baja en Rioja Alavesa. Hoewel de verschillen in grond en klimaat wel van invloed zijn zullen we aan dit onderscheid verder geen aandacht schenken. We laten het aan de fijnproevers.

Rioja was in 1991 het eerste wijngebied dat zich DOC mocht noemen. Je mag dus een hogere kwaliteit van de wijn verwachten. Het aantal DOC-gebieden in Spanje is op de dag van vandaag nog steeds zeer beperkt. Hoewel in Rioja ook witte wijn wordt geproduceerd is het gebied vooral bekend om de rode wijn, van de Tempanillo-druif, met zijn typische houtsmaak. De laatste jaren kiest men gelukkig voor wat elegantere wijn en de splinterbek van weleer is in de meeste gevallen verleden tijd. Ook niet onbelangrijk, men streeft ernaar om de wijnen pas te exporteren als ze op dronk zijn. Je kunt er dus voor kiezen om ze op te leggen of om ze gelijk te consumeren.

Als je een bezoek wilt brengen aan Rioja is het te overwegen om te vliegen op Bilbao en daar een auto te huren. Tip: neem een navigatiesysteem mee of huur dat ter plekke. Het is best wel lastig om van het vliegveld de weg te vinden naar de snelweg naar het zuiden. De AP-68 richting Haro.

Haro profileert zich een beetje als de hoofdstad van Rioja, maar voor ons valt Logroño toch echt deze eer te beurt. Logroño heeft voldoende hotels om te overnachten en aan de noordkant van de rivier bevindt zich een mooie camping. Vanaf deze camping loop je zo via de loopbrug het centrum in.

In Logroño kun je niet om de Camino heen. De route naar Santiago de Compostella loopt dwars door Logroño heen. In de straten en aan de muren vindt je veelvuldig de bekende schelp. In het weekend kun je de tapas-gangers niet missen. Hele gezinnen trekken tot laat in de avond door het centrum en pikken links en rechts een hapje en een wijntje mee. Het speelt zich vooral buiten af, wij vinden dit een echte aanrader.

De wijnhuizen in Rioja zijn niet bijzonder ingesteld op bezoekers. Het is aan te raden vooraf een afspraak te maken. Voor wie van een gokje houdt, gewoon even aanbellen. De kans is groot dat men je te woord wil staan. Een aanrader vinden wijn het wijnhuis Baron de Ley. Baron de Ley ligt ten oosten van Logroño, net voorbij Mendavia, aan de rivier en is gevestigd in een oud klooster. Een bezoek is zeer de moeite waard. Vlak boven Logroño, net links voor Oion, vindt u de wijnhuizen El Coto en Bodegas Valdemar.

Voor liefhebber van de natuur is Rioja ook zeker aan te raden. Wij maakten de tocht naar het zuiden richting wat ruigere heuvels. Deze weg voert langs fraaie vergezichten en oude kasteelruïnes.

Barolo, Feniciërs, Etrusken, Fufluns en wijn.

Op weg naar Barolo wordt onze aandacht getrokken door een bord dat verwijst naar een Etrusken graf. Het pad erheen ziet er niet echt uitnodigend uit, maar de aantrekkingskracht om weer eens kennis te maken met de oudheid blijkt toch sterker. We volgen het grindpad en testen de vering van de huurauto flink uit, wat een hobbels en kuilen, stapvoets gaan we op weg naar het verleden.

De weg loopt dood, hè wat een lugubere constatering, en lopend leggen we het laatste stukje af. Overigens weer een metafoor waar ik niet echt vrolijk van wordt. Het graf is niet meer dan een paar muren, een trapje en iets wat vroeger ongetwijfeld een kelder zal zijn geweest. Het dak ontbreekt echter, waardoor regen en wind vrij spel hebben. Toch bijzonder, dat dit er nu nog staat.

De stilte om ons heen geeft ruimte voor wat mijmeringen en mijn gedachten gaan terug naar de les over de oudheid en het belang van de Etrusken voor de wijnbouw in het algemeen en die van Italië in het bijzonder.

De kunst van de wijnbouw landt ruim voor Christus in Italië. Het zijn de Feniciërs die via Sicilië de wijn introduceren in de centrale en noordelijke regio’s van de Etrusken. Italië heet vanaf dat moment ook wel Enotria, het land van de wijn.

Bij de Etrusken speelt wijn vanaf dat moment een belangrijke rol in het dagelijks leven maar ook op het spirituele vlak en de verering van de doden. Vooral de upperclass deed zich te goed aan wijn ter ere van Fufluns. Dit is een Etruskische godheid van de vruchtbaarheid en de wijn. Hij is de equivalent van de Griekse godheid Dionysos en de beter bekende Bacchus. Vanwege mogelijke dronkenschap is het gebruik van wijn strikt gebonden aan ingewijden met als doel om op aarde dichter bij de goden te komen om zich op die manier een goed gezind lot in het hiernamaals te verwerven. Lekker hypocriet zouden we nu zeggen.

Langzaam gaan onze gedachten weer naar het heden. Zo dicht bij Barolo verheugen we ons er meer en meer op om nu zelf een ode aan Fufluns te gaan brengen.

Amarone, geweld uit Valpolicella

Amarone heeft voor veel wijnliefhebbers iets magisch. Wie echter graag op reis gaat naar wijngebieden en al een aantal keer Amarone heeft ingetikt in Google-maps kan zijn koffers weer uitpakken. Amarone is géén wijngebied. Wie informatie probeert te vergaren over dit druivenras is óók snel klaar. Amarone is géén druivenras. Amarone is een droge rode wijn uit het Valpolicella gebied.

Voor het maken van Amarone gebruikt men in het algemeen 3 druivenrassen, Corvina, Molinara en Rodinella. De druiven wordt laat in het seizoen geoogst en te drogen gelegd. Dit gebeurt bij Lenotti door steeds enkele trossen in een kist te leggen. De kisten staan hoog opgestapeld in een schuur die droog wordt gehouden door er wind in te laten circuleren. In het voorjaar vindt de vinificatie plaats. Door de indroging van de druiven ontstaat een relatief hoog suikergehalte. Dit leidt uiteraard na de vergisting tot een hoog alcoholgehalte. Hierdoor kan de Amarone soms wat zoetig overkomen, moet je wel van houden. De zoetige indruk kan zijn veroorzaakt door het hoge alcoholpercentage maar ook komen omdat er wat restsuikers zijn overgebleven.

Momenteel staat het drinken van alcohol erg ter discussie. Zo zijn er rapporten die vermelden dat je totaal niet zou moeten drinken. Anderen gaan uit van een kleine hoeveelheid, bijvoorbeeld niet méér dan één glas. In Italië zou dit zijn: niet meer dan één Bicchieri. In Italië kan men van iets kleins iets groots maken door het woord te verlengen met –one-. Een klein glas is een Bicchieri, een groot glas een Bicchierone. Zie hier nu niet gelijk de oplossing om toch lekker te kunnen pimpelen, gewoon alles lekker in één groot glas. Met de achtervoeging –one- is de naam van de Amarone voor een deel verklaard.

Amarone is nog niet zo lang op de markt. In Valpolicella maakt men al sinds mensenheugenis een zoete rode wijn onder de naam Recioto. Door de gisting tijdig te stoppen blijven er restsuikers over in de wijn. Zo ontstaat een lekkere zoete rode wijn. Na de tweede wereldoorlog ontstond door een menselijke fout de Amarone, omdat men vergat de gisting tijdig te stoppen. Het resultaat was wijn die niet zoet was maar bitter of op zijn Italiaans Amaro, en niet gewóón Amaro maar Amarone!

Naast het reeds genoemde Lenotti wordt er ook Amarone gemaakt door Tenuta Sant Antonio en Tedeschi.

MIP rosé wereldberoemd!

Ons verblijf in Nice is uiteraard niet de ideale plek om het wijnhuis Domaine Sainte Lucie te bezoeken maar als je de extra kilometers voor lief neemt is het er wel erg goed toeven.  Ook de weg erheen is zeer de moeite waard.  We rijden door een glooiend gebied met links en rechts wijnvelden richting Puyloubier. Rechts van ons doemt uiteindelijke de heuvel Sainte-Victoire op, we zijn in de buurt. Een breed en hoog stalen hek vormt de toegang tot Domaine Sainte Lucie en het bijbehorende Domaine Les Diables. Wegens de oogst is het wijnhuis gesloten voor bezoekers. We worden echter allerhartelijks ontvangen.

Een aantal jaren geleden kwam de rosé uit de Provence erg in opkomst. De wijnmakers kozen voor een lichte maar smaakvolle kleur rosé. Om te weten hoe je aan die lichte kleur komt moet je weten hoe de wijn eigenlijk aan zijn kleur komt, in dit geval voor het gemak even rode wijn en rosé. De kleur in de wijn ontstaat door het schilletje van de druif mee te laten weken tijdens de gisting. Hoe meer kleurstoffen in het schilletje des te donkerder wordt de wijn. Daarnaast speelt mee hoelang men de schil mee laat weken. Uiteraard geldt ook hier hoe langer meeweken, des te donkerder het resultaat. De wijnmakers wisten dus wat hen te doen stond om een lichte rosé te maken: maar heel even mee laten weken.

De wijnmakers van Domaine Sainte Lucie hebben dit goed begrepen. Sinds een aantal jaar produceren zij rosé die echt tot de top van de Provence behoort. Rosé met een simpele naam die refereert aan het feit dat ze gemaakt zijn in de Provence. Made in Provence, kortweg M.I.P oftewel MIP! Voor ons inmiddels wereldberoemd.

De rosé wordt uitgebracht in 3 varianten, oplopend in kwaliteit. De basisrosé is gelijk ook het meest verkocht. De MIP Classic wordt gemaakt van Cinsault, Syrah en Grenache.

Wij krijgen een mooie rondleiding over het bedrijf en na afloop ook nog 2 flesjes rosé mee. Lekker voor vanavond als we terug zijn in Nice.

Voor de weg terug kiezen we voor de route langs de kust. Wat is dit gebied toch mooi. Onderweg doen we nog wat dorpjes aan en genieten we van een heerlijk diner.

 

Carmen en fietsen door de wijngaard.

Carmen is een wijnhuis in Chili dat naast het maken van heerlijke wijn ook voor toeristen zeer aan de weg timmert. Tijdens ons verblijf in Santiago besluiten we een excursie te boeken bij een lokaal reisbureau dat adverteert met ‘fietsen door de wijngaard’ dus óp naar de mountainbikes. We worden vervoerd per bus en ook weer afgeleverd bij ons hotel in Santiago. We kunnen dus lekker aan de wijn.

Carmen, dat een onderdeel is van Santa Rita, ligt in Maipo Alto aan de Ruta del Vino. Wijngaarden voor zover je kunt zien met op de achtergrond altijd de machtige Andes. De grote hoeveelheid sloten met kolkend water uit de Andes zorgen ervoor dat de wijnstokken lekker vertroeteld worden en geen dorst hoeven te hebben. Dit verklaart overigens ook de fruitigheid van Chileense wijnen.

Al snel maken we kennis met onze medefietsers en na een uitleg over de fietsen en de tocht gaan we van start. Het tempo is aangenaam, dat mag ook wel gegeven de hitte. Onderweg wordt veelvuldig gestopt en krijgen we uitleg over de grond, de druiven en de wijn.

Onderweg is nog een fotomoment voor de werkers in de biologische wijngaard. Ze waren kennelijk op de hoogte van ons bezoek want het werk was even stilgelegd en de heren stonden te leunen op hun werktuigen, klaar voor de foto.

Halverwege de rit wordt het tijd voor onze eerste wijn om te proeven, een lekkere Sauvignon Blanc die goed past bij de warmte. Heerlijk in het zonnetje met een prachtig uitzicht. Niet teveel drinken want de mountainbikes zijn van geen kanten elektrisch, zelf trappen dus.

We staan even stil bij het monument ter nagedachtenis van …. de merlot die geen merlot was. Dit moet ik even uitleggen. Toen Chili besloot om over te stappen van bulkwijn naar kwaliteitswijn bedachten de marketeers, dat het handig was als er een soort nationale druif was. Dit werd de merlot. Gaandeweg kwam  de wijnmaker van Carmen erachter dat de ene merlot de andere niet was. Ze leken op elkaar, maar toch. Later bleek dat men niet de merlot maar de carmenère in het glas had. Vanaf dat moment is de carmènere gebombardeerd tot nationale druif. De les: wantrouw de marketeers.

Terug bij het wijnhuis is het tijd voor een heerlijke proeverij. Na een bezoek aan het bijbehorende museum en een fantastische lunch is het tijd om weer de bus in te gaan, terug naar Santiago. Het was een heerlijk dagje fietsen door de wijngaard.

 

Viu Manent, het geheim uit Chili

Zo, net een hotelletje gescoord in San Fernando. We hebben even genoeg van de stoffige winkelstraatjes en even stoffige winkels, wel leuk natuurlijk maar af en toe iets moderners is toch ook wel lekker. Dus op naar de San Fernando Shopping Mall. Een westers aandoend winkelcentrum met, niet onbelangrijk, airconditioning. Op een terrasje raken we aan de praat met de eigenaar die helemaal weg is van voetbal. Toen hij merkte dat wij uit Nederland kwamen ging hij helemaal los. Uiteindelijk overwon zijn koopmanschap en dichtte hij Nederland hele goed kansen toe, maar aan zijn gezicht zag ik dat hij heimelijk dacht dat Chili tóch beter was.

De volgende dag rijden we over de ‘90’ richting Santa Cruz. Vlak daarvoor heb je Viu Manent aan je linkerhand. De grote letters op de muur zorgen ervoor, dat je dit echt niet kunt missen. De weg erheen is zeer toegankelijk en het proeflokaal ligt er uitnodigend bij. Een afspraak maken is niet nodig, men zal je erg gastvrijs ontvangen.

In het proeflokaal vallen de schilderijen op de achterwand gelijk op. Het zijn kleurrijke schilderijen van de hand van de Chileense kunstenares Catalina Abbott. Je moet er natuurlijk van houden want over smaak valt niet te twisten. Ik vind ze erg mooi vanwege de gekozen kleuren en de voorstellingen. In onze winkel kom ik ze nog vaak tegen want ze zijn gebruikt voor de labels van de Secret Serie van Viu Manent.

De Secret Serie is een lijn met overheerlijk wijnen die voor 85% zijn gemaakt uit het druivenras dat op het label staat vermeld. Dan blijft er dus nog 15% ver en daar schuilt nu nét het geheim. Welk druivenras hier voor is gebruikt blijft lekker in de lucht hangen.

De overige wijnen zijn vooral gemaakt van één druivenras dat ook netjes op het label staat vermeld. Daarbij wordt vervolgens in meer of minder mate houtrijping toegepast. De mate waarin leidt tot het onderscheid tussen Reserve en Gran Reserve.

Nog even een blik werpen op Santa Cruz zelf en dan door naar het zuiden richting Curicó. Was de weg naar Santa Cruz heerlijk om te rijden, de weg naar Curicó is dan heerlijk in het kwadraat. Wat een mooie vergezichten.

Vanavond in het hotel lekker even een Secret openmaken. We gaan aan de chardonnay en zullen ons best gaan doen om het geheim van de ontbrekende 15% te ontrafelen.

 

Spier, een fenomeen uit Zuid-Afrika

Spier is met recht een wijn fenomeen uit Zuid-Afrika te noemen. Zowel de lokale bevolking als toeristen hebben het wijnhuis in hun hart gesloten. Vraag het vakantiegangers die in Kaapstad de wijnroute hebben gereden en je krijg steevast het antwoord, dat ze uiteraard bij Spier zijn geweest.

Veel reisbureaus bieden reizen aan naar Zuid-Afrika en hebben de wijnroute opgenomen in hun assortiment. Hierbij kun je kiezen uit een georganiseerde reis, maar het is zeker ook goed op eigen gelegenheid te doen. Er is ruime keuze uit hotels in de buurt en een bed-and-breakfast is snel gescoord.

Het wijnhuis Spier ligt tussen Kaapstad en Stellenbosch maar dan dichterbij Stellenbosch. Als je vanaf Kaapstad via de N2 rijdt krijg je eerst het Township Khayelitsha aan je rechterkant, een stad op zich (een excursie is zéér de moeite waard). Ga vervolgens linksaf de R310 op en na ongeveer 9 km ligt Spier aan je rechterhand.

Bij Spier hoef je je absoluut niet te vervelen. Er bevinden zich 3 restaurants op het terrein en je kunt er uiteraard heerlijke wijn proeven. Wat wij erg leuk vonden is iets te bestellen en dan een plekje opzoeken rondom het meertje om daar even te genieten.

Spier heeft de wijn ingedeeld in vier groepen. Dit zijn Discover (om te ontdekken), Signature (de wijnmaker is daar zo tevreden over, dat hij zijn handtekening eronder zet), 21 Gables (die verwijzen naar de 21 Hollandse Geveltjes op het terrein) en Creative Block (waarmee Spier een bijdrage levert om jeugdige schildertalenten een handje verder te helpen).

De wijnen zijn vooral mono-cepages, dus gemaakt uit 1 druivenras en in een aantal gevallen blends. Dit is vooral het geval bij de Creative Block wijnen waar men indrukwekkende wijnen van een Bordeaux en Rhône stijl in huis heeft. Het getal achter Creative Block geeft het aantal druivenrassen in de blend aan.

Alle wijnen zijn van zeer goede kwaliteit, maar uiteraard geldt ook hier dat als je bereid bent iets meer te betalen je zeker ook meer aan je trekken komt. Over smaak valt niet te twisten maar onze favorieten zijn de Chenin Blanc en de Cabernet Sauvignon van de Signature en van de 21 Gables de Chenin Blanc en de Pinotage.

De wijnen van Spier zijn te koop op Clubwijn. Deze wijnen zijn voor iedereen te koop, zonder registratie vooraf. U kunt ook kiezen voor ledenvoordeel door een ClubWijnKaart (€ 30 per jaar) aan te schaffen. U krijgt dan altijd 17,5% korting als u de wijn komt halen in de winkel. Als wij de wijn bij u thuis moeten laten bezorgen betaalt u een bijdrage in de logistieke kosten.

Deakin Estate, uit het warme Australië

Deakin Estate is voor wijnliefhebbers vaak wel bekend, maar voor een toerist ligt het niet echt naast de deur. We hebben Deakin Estate bezocht tijdens onze wijnreis naar Australië. Met de  camper hebben we in net iets meer dan 3 weken het rondje Sydney – Melbourne – Adelaide afgelegd. Dit rondje is nét goed te doen in die tijd, maar de afstand is behoorlijk, flink doorrijden dus.

Het rondje heeft als voordeel, dat je de relevante wijngebieden van Australië kunt bezoeken. Niet allemaal uiteraard, want dan kom je tijd te kort.

We hebben de camper opgehaald in Sydney en daar ook weer ingeleverd. Campings zijn er volop in Australië. Je kunt ter plaatse een handige App downloaden waarop alle campings zichtbaar zijn, er zit zelfs iets van een navigatie-mogelijkheid op. De App heeft onder meer als functie dat je per camping kunt opzoeken wat er te doen is en, voor Hollanders altijd handig, wat het kost.

Na uiteraard Sydney een klein beetje te hebben verkend ging het al snel richting de Hunter Valley, waar we onze eerste kangoeroes tegenkwamen, en daarna de Blue Mountains. Vanuit Sydney zit je al heel snel in zeer mooie natuur. Op de weg naar het zuiden, naar Melbourne, kom je langs een aantal mooie gebieden zoals de Kangeroo Valley en Jervis Bay. Dit laatste is echt een aanrader. We hadden daar het geluk dat we in één oogopslag dolfijnen en walvissen konden spotten.

Bij Melbourne aangekomen ging het al snel richting Philip Island, waar aan bezoekje aan de pinguïns uiteraard niet mocht ontbreken. Koddig om te zien hoe een grote groep pinguïns hun angst moeten overwinnen om van de veilige zee een klein stukje strand te overbruggen naar de ook weer veilige nesten. En dat elke dag weer.

Via de Great Ocean Road en de Grampians gaat het richting Coonawarra voor Katnook Estate en Mclaren Vale voor een bezoek aan Wirra Wirra.

Vervolgens gaat het in één rechte lijn van Adelaide terug naar Sydney, na uiteraard eerst nog op een derde van de route Deakin Estate te bezoeken. Deakin Estate ligt ten zuiden van Mildura in het centrum van het wijngebied Murray-Darling, genoemd naar de beide rivieren die hier bij elkaar komen.

Meer informatie over onze reis treft u aan op Clubwijn. Aarzel niet om contact met ons op te nemen. We delen onze kennis graag met anderen.